Ik heb een rommeljournaal waarin ik regelmatig mijn kwasten afveeg, mijn verfresten uitsmeer, mijn pennen uitprobeer of vlekken maak die ik dan pootjes en oren geef. Eigenlijk is dat de plek waar ik
'durf' want er hoeft niets te lukken en ik ben daar gewoon maar wat aan het spelen.
Steeds vaker maak ik dan - per ongeluk - toch iets waar ik blij mee ben, of wat me een nieuwe ontdekking oplevert.
I have a journal in which I wipe my brushes, smear my leftover paints and try markers and pens. It's a 'place' where I like to play because here I have the courage to just play and make messes. And ever so often I make (all by accident) something that pleases me or offers new insights in the possibilities of materials.
Deze keer had ik waterbeits uitgeprobeerd. Een dubbele pagina vol gesmeerd met violet. Ik vond het niks, maar who cares... Maanden bladerde ik er soms langs als ik iets zocht in mijn journaal. Vanmorgen had ik een flesje gele spray-inkt (van verdunde voedselkleurstof) in handen en in een opwelling spoot ik er wat van op die waterbeitspagina. Whammo! De waterbeits reageerde als bister en liet mooie wolkige patronen verschijnen! Met een witte gelpen omrandde ik die mooie vlekken. Jippie, dat werd nog wat!
A while ago I experimented with violet wood stain (waterbased), smeared it over a spreadpage and didn't like it one bit. Fot months this page was staring me in the face whenever I leafed past in search of something else. This morning I had some yellow spray ink handy and I attacked the page with it. Whammo! The wood stain reacted in a bisterlike way by partly dissolving and produced nice cloudy stains in a warm orange shade. I made them stand out by drawing white crinckely lines around them. This could be fun after all!
Ik zocht snel wat snippers en plaatjes in een soortgelijke of erbij passende kleur en verknipte die in kleine stukken. Daarmee puzzelde ik op de ondergrond tot het evenwichtig voelde. Toen geplakt en er nog wat omheen gedoodeld.
With small collage snippets in an identical colour I puzzled until there was a balance. Then glued it and doodled around it. As I felt like filling some empty space, I added some remarks about the process with a white gelli pen.
Omdat het nog te kaal was heb ik er - ook met wit -in geschreven hoe dat proces nou eigenlijk ging en toen was er dit... zomaar!
Ik heb er voor de zoveelste keer weer van geleerd dat inspiratie je altijd te vinden achter je werktafel, als je je kop er buiten weet te houden en je handen laat wapperen.
(Is er zomaar een leuke pagina ge-perongelukt... )
And once again I'd learned that inspiration always finds you when you show up, shut up and move your hands...
I 'coincidenced' a page that I rather like.