Ik wens je veel restjes keukenpapier

Ik stuur jullie hierbij mijn wens voor 2024  en dat is meteen ook een creatieve tip.

. 

Ik maakte deze wens met behulp van een stukje Edet*-keukenrol. Ik had dat gebruikt om waterverf  en bister weg te deppen en had het daarna op een prop laten drogen. 

Toen ik het uitvouwde zaten er zulke mooie vlekken in dat ik er helemaal blij van werd. Ik heb er een paar uitgescheurd en er foto's van gemaakt.  

In het Paint-programma op mijn PC heb ik van de foto van mijn mooiste vlek een kerstwens gemaakt door er mijn tekst aan toe te voegen en er nog wat kronkellijntjes doorheen te zetten. 

Dat noem ik nog eens recyclen!  

En zelfs vlekken maken kan een creatieve hobby worden. 

Fijne dagen en een goed begin aan 't nieuwe jaar. 

Jenny 

* waarom Edet?  Dat is heel stevig en drielaags, Als je de lagen van elkaar af pelt dan kun je ook weer leuke dingen doen met bijvoorbeeld een spiegelbeeldig gebruikte vlek..

Een broodzak, een foldertje en een oude krant

 

Ik weet uit ervaring hoe stimulerend ‘schaarste’ is voor je creativiteit. Er gebeurt iets speciaals als je het moet doen met wat er is.

Deze vakantie, naar Frankrijk met het caravannetje, had ik alleen een plakstift, een flesje bruine bister, een penseel en een zwarte pen bij me. Verder moest ik het dus maar doen met wat er op mijn weg kwam.

·       Ieder die kampeert weet dat op campings altijd volop folders liggen over bezienswaardigheden in de omgeving. Omdat ik bruine bister bij me had, mocht ik van mezelf één folder kiezen in bijpassende kleuren. Ik vond een beetje grijsbruin geval met getekende afbeeldingen er op.

·       Het stokbrood werd hier bij ‘le boulanger’ verpakt in lange bruinpapieren zakken. Zo’n zak was ook bruikbaar en ik vond ‘m wel passend voor een Franse vakantie.  

·       Verder een franse krant om mooie woorden te kunnen zoeken.

·       En in het leenbibliotheekje van de camping vond ik een oeroud boekje dat ze wilden weggooien. Ik mocht het hebben. 

Folder, boekje, broodzak en krant, daarmee moest het dus gebeuren.

Het is fijn als er al iets is om mee te beginnen, dus ik maakte op een vel tekenpapier een flinke ruige vlek met de bister en legde die te drogen.  Ik scheurde een stuk broodzak en een stukje boekpagina (dat kruimelde echt van ouderdom!) en ook een stukje uit de folder.
Die stukken puzzelde ik rondom de inmiddels droge bistervlek en plakte ze vast. Daarna zocht ik een krantenwoord dat er wel bij paste.

Met mijn zwarte pennetje omlijnde en versierde ik hier en daar wat open plekken en ik schreef er tenslotte omheen wat de ingrediënten waren. 

Ik maakte er meteen maar een paar exemplaren om naar mijn artmailvriendinnen te sturen. 

Wat is het toch leuk als je blij kunt worden van een broodzak en een oude krant!

Ik wens je veel vakantieplezier. 

Tekenen op een printje

 

 

Een witte bladzijde schrikt mij altijd af en ik maak er meestal maar gauw een vlek op of zet er wat lijnen in. Dat is geruststellend, want daar moet ik dan iets mee doen. Het is leuk werken als er al iets is, vind ik. 

Deze week maakte ik een foto van een flinke steen die in mijn tuin ligt. Hij ziet er zo uit:

Ik vond de kleuren van de ‘huid’ van de steen erg mooi en ik zag er ook allerlei vormen in.  Dus printte ik de foto uit, maar daarbij ging iets niet helemaal goed. Alleen de bovenste helft van de steen was op de print te zien. Maar die mooie kleuren zag je wel...zonde om weg te gooien….  
Nou, dan moest daar maar iets mee… Ik zag er in elk geval al twee kale mannetjes met een open mond in. 

Ik knipte de print van die halve steen uit (zodat de achtergrond niet meer te zien was) en plakte 'm op een nieuw wit vel papier. 

  

Met zwarte fineliner accentueerde ik die twee koppen en  terwijl ik dat deed, zag ik er nog meer!  Ook die gaf ik simpele oogjes en neuzen en soms een oor op de plekken waar de steen dat zelf al aangaf door donkere plekken….. 

En kijk hoe het er nu uitziet! 

Het mooie is dat de steen zelf zijn kleuren en vormen heeft geleend en daardoor ook zijn eigen sfeer bepaald heeft.

Je kunt dit natuurlijk met elke steen of elk voorwerp met een mooie structuur doen. Breng ik je op een idee? 

Maak een foto, vergroot die (of een deel ervan) en print’m. En voilà, een geweldig mooi gekleurde ondergrond (met bijgeleverde inspiratie!) voor je eigen werk.

Jezelf in de zoekstand zetten.

Ken je dat..dat je een afbeelding vindt waar je iets mee zou willen, maar je weet niet wat. Dat prachtige blauwgroene oog zat al een hele tijd in mijn ‘plaatjesmap’ toen ik besloot om er ‘iets’ mee te doen. Misschien inspireert het jou als ik je vertel hoe ik dan (zonder plan en zonder idee waar het heen moet) maar gewoon begin. 

 Het is fijn om een plaatje als uitgangspunt te hebben en dan gewoon in een tijdschrift op zoek te gaan naar wat er bij past. Qua kleur of qua symboliek..dat weet je pas als je het ziet. Zet jezelf in de zoekstand en geef je over aan wat je gaat vinden! Dat klinkt zweverig maar het is echt zo dat je je kunt overgeven aan het toeval.

Ik had dus dat oog.....en wat nu verder? Ik neem in zo’n geval een tijdschrift, leg dat oog ernaast en blader rond op zoek naar iets wat past. Duidelijker kan ik het niet zeggen. Het moet passen.

Hier waren het de kleur en de decoratie die me opvielen. In de achtergrond van een advertentie vond ik paars met groen gedecoreerde gordijnen en daar scheurde ik wat willekeurige stukjes uit omdat het groen overeenkwam met de pupil van mijn oog. Ze hadden een beetje Arabisch dessin en dat sprak me ook aan.

Ik plakte het oog in en daarna de drie stukjes, twee erboven en een eronder. Als vier eilandjes op een grote witte vlakte..... Het was nog niks! Dat werd al beter toen ik met een dik penseel met verdunde blauwgroene acryl de hele bladzijde vlekkerig maakte. Ook om het oog heen en over de stukjes ‘collage’ geverfd. Die collagestukjes vervaagden daardoor een beetje en dat vond ik mooi, want zo werden ze echt een deel van de ondergrond en kwam het (onbewerkte) oog veel sterker uit. Hoe nu verder?

Met een pietsie donkerblauwe acryl op een rollertje heb ik boven en onder aan de bladzijde wat ‘rolvlekken’ gemaakt. Toen dat droog was heb ik met roze en rood en wat turquoise kleurpotlood de oogvorm als een soort echo herhaald, met lekkere vloeiende dubbele lijnen. Die lijnen toen zachtjes met flamingoroze krijt ingekleurd. Tussen de rollervlekken bovenin maakte ik wat ‘roze zuilen’ en tekende ik een kader om de hele pagina in datzelfde roze.. dat bracht mooi alles met elkaar in verband. Op plekken waar het nog wat kaal was heb ik met een fineliner nog wat stippels gemaakt en met geel nog wat accentjes aangebracht. 

Er had nog een tekst bij gekund, maar voorlopig was ik tevreden. Mijn gevonden groene oog had zelf aangegeven wat erbij gemaakt wilde worden... (en pas toen het af was bedacht ik me de symboliek tussen een deels bedekt gezicht en de Arabische wereld... Zo werkt dat: jij denkt dat je zoekt, maar het toeval laat je vinden!)

Iets laten groeien door je uit te leveren aan het toeval..

Ik wil je graag laten zien hoe er – zonder plan – een mooie pagina kan ontstaan als je je laat leiden door de kleur van een ondergrond en het toeval. Ik had al een tijdje een vlekkerige ondergrondpagina waarop ik witte acryl had gesmeerd en daaroverheen later groenbruine bister. Daar moest nog iets mee... Ik pakte een Happinez en (met de ondergrond ernaast liggend zodat ik de kleur goed kon vergelijken) ben ik gaan bladeren tot er een kleur langskwam die er mooi bij paste. Dat was een groot roze portret, maar jammer, er was al een oog uitgescheurd.(1 en 2)

Ik vond dat ik het daarmee toch maar moest doen. Pagina er uitgehaald, het haar van de dame afgescheurd en het gezicht onder de kin ook afgescheurd. Wat overbleef van de hals legde ik zolang op de linkerpagina... Wat moest er met dat ontbrekende oog? Ik bladerde verder op zoek naar een pagina met ongeveer dezelfde kleurtonen als de ondergrond. Ik vond deze (3): een linnen tafelkleed met wat waxinelichtjes, een hand en een bloemscherm. Ik besloot dat ik het daarmee moest doen. (Ik had nog geen idee hoe ik dat zou gaan gebruiken). Op de plek van het lege oog moest iets komen dus scheurde ik het bloemscherm uit en legde dat achter het halve hoofd. Mmmm, dat was het nog niet helemaal. (4) De franjerand van het tafelkleed (mooie structuur) besloot ik ook te gebruiken en die legde ik over de mond van de arme vrouw. Ik besloot alles zo vast te plakken. Nog geen idee wat er mee moest, maar dat zou vast wel blijken... Ik besloot eerst het leuke werk te gaan doen en de rechterpagina te gaan ‘versieren. Met een zwarte marker maakte ik een steel aan het bloemscherm, maar dat mislukte, zodat ik wat rare krabbels maakte over haar neus, jammer, maar dat moest maar. Een kader eromheen gezet en nog wat rondjes van de andere pagina rechtsboven langs het gezicht geplakt. Toen naar de kale linkerpagina. Er moest daar een contrast komen, dus ging ik op zoek in mijn voorraad woorden en letters en vond die grote letters W en E.(6) ‘We’... dat was al wat. In de lege ruimte plakte ik nog wat stukjes huid (bewaard van de nek..) erbij en het begon wel wat te worden.Ik zocht verder in mijn lossewoordendoosje. En – echt waar - pas toen ik het wilde wegleggen zag ik opeens dat prachtige zinnetje liggen. "Trek je eigen huid dan uit, stop mij er onder in." Het toeval viel me daar zomaar toe!! Dat moest er bij natuurlijk. En na nog wat met een zwarte marker te hebben omkaderd zag het er zo uit als hieronder. Ik was zelf eigenlijk verbaasd over hoe toepasselijk het allemaal was (een afgedekte mond, verlangen naar aanraken), terwijl ik daar helemaal niet naar op zoek was geweest!!!

Wat ik hiermee zeggen wil: probeer eens zomaar zonder plan te werk te gaan, durf je gerust eens uit te leveren aan het toeval. Er kunnen dan spannende dingen gebeuren. Collages zijn vaak boodschappen van jezelf aan jezelf.

Stiekem gluren...

Ik had bij een workshop een snelle voorbeeldkop gekalkt op een ondergrond van witte acryl. Het was geen succes, maar die kop bleef daar op mijn werktafel liggen. Weggooien kost me altijd moeite. Om een heel andere reden had ik uit bruin papier een kadertje gesneden.Ik wilde een zwart vierkant ergens overheen schilderen en dat kon ik fijn doen door dat kader als sjabloon te gebruiken. Met een brede kwast kwastte ik zwarte bister over het uitgesneden gat en dat liet natuurlijk een slordige zwarte rand omheen achter... Laat dat gebruikte kader met rand, toen ik het weglegde na gebruik, nou net terechtkomen op de mislukte kop. En daar keek opeens een oog er heel indringend doorheen! Dat gaf een andere kijk (letterlijk)en ik werd wel blij van dat glurende oog. Ik maakte een paar van dit soort ‘doorkijkjes’ en hoe slordiger de rand, hoe leuker het werd.

Ook delen van ander werk zijn interessant om eens via een kader te bekijken.Zo’n rand legt extra nadruk op wat er door dat gat te zien is. Ik heb dat slordige woeste nog benadrukt met witte gel-pen. Het geeft een idee van stiekum gluren... zou het daarom zo leuk zijn om eens uit te proberen?

Perongelukken 2 / Accidental Art 2

Sometimes there are no-good pages that want to be covered up.This was one.
So I smeared gel medium all over it and glued some randomly picked pictures (a fossile and two blue footprints) on it. There was no plan, there was no connection between the pictures. They just lay there on my work top so I grabbed them. In my picture pile there was also a newspaper clipping of three birds on a branch. I tore that up to better divide them over the page. I glued leftover newspaper pieces in the empty corners.

Soms zijn er smerige pagina's waar ik overheen wil werken. Dit was er zo een. Ik smeerde er gel medium op en kwakte er wat plaatjes die me voor de vuist kwamen overheen. Er was geen plan en de plaatjes hadden niks met elkaar te maken. Ik vond ook nog een krantenfoto van drie vogels op een tak. Ik scheurde ze los van elkaar zodat ik ze over de pagina's kon verdelen. Overgebleven stukjes van het krantenartikel kregen een plek in de kale hoekjes. Zo! 

They were just some loose pictures on a white page. What did they have to do with one-another?  I covered the empty space around the pictures with thick black bistre, making the colours really stand out against the dark.  Hey look:  bistre on top of gel medium could be thinned out with a wet finger, so swirls of light could be made in the black surface.

Daar zat ik dus met losse onsamenhangende plaatjes op een witte pagina. Wat was het verband ertussen? Ik dekte alle tussenruimtes af met zwarte bister waartegen de kleuren opeens mooi afstaken. En kijk nou: bister over een onderlaag van gel medium kon heel mooi met een natte vinger worden 'uitgedund'. Zo kon ik wat licht maken in de donkere vlakken.  

Now I started to see more possibilities. The blue of the footprints and the orange in the shell fossile had to echo in other places... so out with red blue and white pastels. I outlined the birds with white, made a wandering white line along the picture edges at the top and added some blue there
.
Ik begon mogelijkheden te zien. Dat mooie blauw in de voetstappen en het warme oranje in het fossiel, daar wilde ik wel meer van, dus ik riep mijn pastelkrijt te hulp. 
Ik omlijnde de vogels met wit, veegde wat oranje uit rond de afbeeldingen aan de rechterkant, trok een wandelende witte lijn langs de bovenkant en voegde nog wat blauw toe dat ik met m'n vingers uitveegde

Now we were talking!  A line from a poem came to mind and I wrote : ...and behind the horizon the land was dark and no birds sang..
I was happy with my accidental artwork.

Nu begon het wat te worden. Er schoot me zowaar een dichtregeltje te binnen en ik schreef het er bij : "...en achter de horizon was het land duister en er zongen geen vogels..". 
(Geen leuker lukken dan perongelukken.)