Het bijzondere in het alledaagse (2)

‘Going bananas with bananas’    

Ik heb een hekel aan bananen en weet niet wat me bezielde in die laatste zin van mijn vorige post… Nu moest ik natuurlijk  wel…. Er was een tros bananen in huis en ik heb ze zuchtend op mijn werktafel gelegd. Ik hou niet van stillevens, lust niet graag bananen en teken nooit fruit!  Maar ik had het mezelf opgedragen, dus vort met die geit…..  

Eerst de kwast maar gepakt en  de goede kleur gemengd op de schil van de bananen zelf.  Eenmaal bezig viel het best mee. Gaandeweg ging ik het een uitdaging vinden om een portret te maken van mijn bananen. Als je iets of iemand tekent, dan kom je dichterbij dan normaal. Je gaat een relatie aan met je onderwerp en kruipt er als het ware een beetje in. Je kijkt anders, voelt meer, ervaart dieper… Al doende werd ik meer banaan-minded en ging ze sympathieker vinden. Ik had een lichte voorkeur voor die ene die  zo verdrukt onderop lag en werd ontroerd door de verschillende gelen in hun gladde huid. Door hun zachte rondingen, hun bruine littekentjes  en de gespierde steeltjes waarmee ze elkaar stevig vasthielden.

Toen het beschrijven.  Gewoon maar begonnen zonder te weten wat er zou komen, las ik verrast over mijn eigen schouder mee….  en kwam  uiteindelijk papier tekort.  Er kwamen voldoende bananengedachten boven om wel drie pagina’s mee te vullen.   Gelukkig kon ik hier op mijn blog nog wat toevoegen…

Het is een aanrader,  je relatie beschrijven met iets wat je elke dag om je heen hebt. Of dat nu je fiets, je tas, je telefoon, een kussen, de wasmachine  of een krop sla is: het maakt dat je je open stelt voor  het bijzondere in het alledaagse.

Er bestaat een heel effectieve oefening om een voorwerp vanuit heel verschillende optieken te beschrijven. Daarover later meer.

Het bijzondere in het alledaagse (1)/ Art on your kitchentable

Om de een of andere reden waren er twee uitjes op tafel blijven liggen na het boodschappen inruimen. Zeker aan  hun net ontsnapt… Ze lagen broederlijk naast elkaar, het decembermiddaglicht scheen op hun schilletjes en hun rozig-bruine kleur raakte me.  Ik had een stift en wat waterverf bij de hand en ik tekende ze zoals ze daar met z’n tweeën lagen. De een een beetje verscholen achter de ander.

For reasons unknown, two small onions had been left on the table after I cleared away the errands.  Probably escaped from their net they seemed to huddle together and the wintery  afternoon sun lit up their skins with a pinkish-brown hue that was beautiful and almost human.
Having a fineliner and some watercolors at hand,  I quickly drew them as they lay there, one shyly hidden behind the other.  

De tekening (op de achterkant van een kladje) viel goed uit en ik wilde er wel wat meer mee. Al associërend schreef ik er spontaan omheen wat er in mijn hoofd opkwam bij de gedachte aan uien. (Nooit eerder mijn gevoelens t.a.v.  uien onder woorden gebracht…. Het verbaasde me om te zien wat er blijkbaar geschreven wilde worden…. en zoals zo vaak bij dit soort oefeningen komt het Engels me dan gemakkelijker uit de pen dan het Nederlands. Waarschijnlijk schaam ik me minder snel als ik smerige dingen in een andere taal schrijf?)

The drawing - on the back of my shop list- turned out well so I stuck it in my journal. Then I felt obliged to excuse myself to my journal for drawing onions so I tried to give words to my relation with them. All around the drawing I scribbled everything that came to mind when thinking of onions and I was quite surprised to see what my silly mind came up with! (And yes, I wrote those things in English because I felt less stupid writing in another language. Which shows, I hope, that I’m not a complete onion myself….(although I misspelled onions as unions...)

Beeld en tekst samen maakten me blij en ik heb ze met plezier in mijn journaal geplakt. Toch eens kijken of ik ook iets heb met bananen…. .

 I might try to find out more about my relationship with bananas…

Zet de krant naar je hand (Creatief met krant 4)

Sinds scrappen als hobby in ons land populair werd, rijzen winkels waar je scrapbenodigdheden kunt kopen als paddenstoelen uit de grond.  Het is echt booming business: elke creativiteitsbeurs telt honderden kramen waar (voor veel geld) het  mooiste papier te koop is, met glitter en glim, met prachtige kleuren, afbeeldingen, letters en patronen,  of al machinaal ‘verouderd’ voor een antieke look. Stencils, stickers, afwrijfletters, embellishments, ponsjes, stempels… zelfs ‘voorbewerkte ‘patronen’ voor de lay-out van een pagina …alles kant en klaar en je hoeft alleen de instructies maar te volgen en klaar ben je.

Een art-journaller kan best wat van dat mooie materiaal gebruiken, maar de echte lol is toch om juist helemaal je eigen ding te doen,  je eigen materiaal te maken en zo min mogelijk voorgekookts te gebruiken. Goedkoper, origineler en wellicht ook bevredigender.

Het meest veelzijdige materiaal wordt je dagelijks thuisbezorgd. Of het dagbladen, weekendkranten of plaatselijke nieuwsblaadjes zijn, met kranten valt er een schat aan inspiratie en materiaal op je deurmat.  Ik heb erg veel lol in het opzoeken en uitproberen van manieren om krantenpapier te gebruiken in mijn journaal. Ik ga er een aantal met je delen. Hier is de eerste. 

Ik vond een foto van een bekende (?) Nederlander die er naar mijn mening  erg macho bij stond. Toen ik me afvroeg hoe hij er als vrouw zou uitzien werd het idee geboren. Ik knipte ‘hem’ uit de foto,  op zo’n manier dat de buitenste randen van het portret nog net te zien waren. Het nu lege silhouet plakte ik in mijn journaal en daarna tekende ik in de lege ruimte mijn versie van deze meneer,  maar dan als vrouw. Erg bevredigend om te doen moet ik zeggen!!

Het principe van stukken van een foto wegknippen en daarin je eigen beeld of tekening plaatsen is natuurlijk nog veel verder door te voeren. Daarover later meer.

Ode aan wie ons inspireerde/Ode to those who inspired us

Is there in your life - like in mine - someone who  supported you, gave you courage or inspired you at a moment you badly needed it?  Someone who told you that you were sweet, smart or worth it, when you very much doubted that yourself? Someone who told you  stories, sang with you or made music for you? Someone you remember with affection?
  

Denk eens terug aan toen je jong en onzeker was; was er in jouw leven ook niet iemand die je verhalen vertelde, voor je zong of muziek met je maakte? Iemand die  je – net toen je dat nodig had – een hart onder je riem wist te steken? Iemand die je vertelde dat je lief, slim of anderszins de moeite waard was, net toen je daar zelf heel hard aan twijfelde? 

Try to bring back such a memory while writing and drawing about it. When I had smeared some bistre on my page and thought: I should write something there... my old auntie Jo came to mind.  Had not thought about her for many years....but my writing hand knew where to find her.  She was unmarried,  bald (always wore a funny hat) and blind but had a fabulous memory for stories and songs. As kids we always gathered around her knees and she gave us much more than I'm sure she realised at the moment. Attention and the love for language!  I felt the urge to write a grateful ode to her.  

Het is een waardevolle oefening om zo’n herinnering al schrijvend terug te halen. Op het moment dat ik wat bruine strepen bister over een pagina had gekalkt en dacht: daar moet wat geschreven worden, dook opeens de gedachte aan mijn blinde tante Jo op. In geen jaren aan haar gedacht. Maar mijn schrijvende hand wist feilloos de weg en schreef een ode, een dankbare herinnering.  

Just try, put some colour on a page (a foam roller is a great instrument to do that)  and sit down with your pen. Start with Ï remember...."and see what will come up... Who wants to be remembered and described by your eager pen?
Hunt for a photograph or make a drawing to go with your story.  

Probeer eens…. Maak een ondergrond en ga dan gewoon zitten met je pen in de aanslag. Begin met: ik herinner me… en kijk wat er komt. Wie wil er door jouw afwachtende pen beschreven worden?  

Afkijken mag 2

De foto van het kunstwerk hiernaast heb ik al heel wat weken bij mijn favorieten staan. Ik vond hem op de site van Patty Szymkowicz http://bitze.wordpress.com/category/halloween/ Telkens als ik ‘m bekijk word ik er blij van. Het ritme van die figuurtjes, de mysterieuze titel, de vogel, de muzieknoten en de tekst op het blad, het spinneweb...het is spannend en een beetje mysterieus. Ik vind het een plezier om ernaar te kijken.

Ik neem me voor om - uitgaand van zo’n zelfde ritme en een gelijksoortige lay-out, te proberen een soortgelijk effect te krijgen maar dan met mijn eigen middelen. Ik ga dus  Patty’s vorm gebruiken voor mijn eigen inhoud.   Ik begin met een ingrediëntenlijstje:

·         Ik wil een foto of plaatje om een aantal malen te kopiëren voor het herhaaleffect.

·         Ik wil een bijpassende achtergrond (zoals hier het krantenartikel).

·         Ik wel er een rand omheen (zoals hier de muzieknoten.) 

·         En er mag ook extra beeld of tekst midden op de achtergrond staan.  (zoals hier ‘blackbird ballet’)

Ik vind een oude foto van mijn moeder als meisje en die kopieer ik 5 x. Mijn moeder was een kei in handwerken; ze kon breien wat ze zag. Ik stel me voor dat een breisel een passende  achtergrond zal zijn. Op Internet vind ik een mooi kabelpatroon dat ik kopieer en wat vergroot en dan op het goede formaat uitknip. Op diezelfde brei-site vind ik ook de foto van de breiende handen. Als ik het op de achtergrond leg, boven de gekopieerde moeders, bedenk  ik me dat het mooi is om de breidraden te laten doorlopen naar de figuren en ik teken ze op de ondergrond met fineliner.  Als rand besluit ik onderaan een breipen met steken te tekenen en tot slot typ ik de tekst ‘My mother loved knitting and was very good at it’ die ik om de pagina heen plak.  

Hmm…,  ik ben wel tevreden over het resultaat (en voor mijn gevoel kijkt   mijn Moeder lachend over mijn schouder en is het er mee eens. )

Kleurspraak

In een journaal ben je helemaal vrij om te schrijven wat je wilt. Het mag zinnig, onzinnig of dubbelzinnig zijn, kort en pinnig of breedsprakig. Je kunt deftige taal of kinderpraat gebruiken, hard en streng of  poëtisch en zachtaardig zijn.. Jij zelf  bepaalt de toon.  

Maar je kunt ook zelf de vorm bepalen. De vorm en de functie van een woord veranderen en dingen zeggen op een nieuwe zelfbedachte manier. Zulke woorden kunnen een grote zeggingskracht hebben en het bedoelde beter overbrengen dan de ‘gewone’ woorden.  Dichters gaan graag vrij en eigengereid om met taal. Niet voor niets spreken we over ‘dichterlijke vrijheden’.

Proberen?  Laten we van woorden die een kleur aanduiden eens woorden maken die een handeling of toestand of eigenschap beschrijven….

·         O, zit niet te grijzen achter je bureau. Inktblauw snel wat groenverzen met koraalrode coupletten.

·         Altijd als er mannen in de buurt waren gedroeg ze zich  barbieroze en redeneerde ze in pastelkleuren. Ik schelgeelde d’r van!

·         We mogen graag ’s zondagsmiddags even oranjeren  en uitblauwen op het strand…

Snap je hoe ’t werkt? Ga  lilalopen, groenzingen, zilverfluisteren, witharken, vermiljoenvangen of turquoisekoken, ga je te buiten met ‘kleurspraak’ en vlecht het door een  willekeurige tekst. Pas maar op: voor je ’t weet heb je  poëzie gemaakt.   

Betteke  schreef:  

'Het treingeelde vandaag even op Amsterdam Zuid, maar ik grauwde grijs onder de pijpestelen op weg naar het tramrood. Het Stedelijkwit maakte me spetterendblauw bij het zien van Crouwels grafische werken, dus verzadigd rood was mijn terugkeer!'

Prachtig toch?

Afkijken mag 1 (Een beetje van iemand anders en een beetje van jezelf …)

Ik ben altijd weer onder de indruk van werk van Helena Nascimento.  Maandenlang bewaarde ik in mijn inspiratiemap een kaartje met een prinsessegezichtje van haar tot ik wist wat ik er mee ‘moest’.

Het ontroerende snoetje met de parels en de kroon  (en Helena’s handtekening) heb ik uitgescheurd en opgeplakt.

Van inpakpapier met slangenprint er toen een kader omheen geplakt.  Door die slangenprint ontstond het idee van dreigend gevaar en dat werd een tekst.  Het slangenhuidpatroon heb ik op sommige plaatsen wat ‘verlengd’ en er wat kleur omheen gedoodled.

Met dank aan Helena.  Je vindt haar werk (en ook het gezichtje) op http://helenanascimento.com/index.htm

Wees nooit bang om je te laten inspireren door anderen die je bewondert. Maar geef altijd eer aan wie eer toekomt…

Gedachten bij gevonden veren





   In deze tijd van het jaar vind ik telkens veertjes op straat. Ik kan ze maar moeilijk laten liggen. Kleine witte donsjes, grote blauwzwarte, fijne bruingespikkelde en stoere grijswitte.
Ik neem ze mee naar huis en vraag me daar af van welke vogels ze zijn en waarom ze zijn losgeraakt. Zou het komen omdat de vogels al behoorlijk aan het oefenen zijn om weg te trekken? Ik zie elke dag dichte zwermen vogels elegante vliegtrainingen doen. Bij zo'n inspannende work-out moet je natuurlijk wel af en toe een veer laten...
Ik scan ze, plak de scan in mijn journaal en schrijf er mijn mijmeringen bij.

Iets dergelijks kan natuurlijk ook met schelpen, steentjes, takjes, snoeppapiertjes, flessedopjes,  haarelastiekjes of andere zaken die je vindt. Ga eens wandelen om te vinden.  Inspiratie ligt letterlijk voor 't oprapen...

De krant verstieren (Creatief met krant 3)

Neem een stuk krant iets kleiner dan een dubbele journaalpagina. Vouw  dubbel en dan nog eens in vieren.  Pak je schaar en knip een kleedje. Nee, niet netjes zoals je dat vroeger geleerd hebt.... knip slordig, knip wild en asymmetrisch. 

Vouw dan open en knip doormidden. 

Schilder een dubbele pagina in je journaal in een mooie kleur met waterverf, acryl of kleur met kleurpotlood. 

Plak je twee spiegelbeeldige 'kleedjes' op en doodle er omheen, er overheen en in de holtes die je hebt geknipt. Schrijf of stempel er iets bij.   

Plezier maken met wat de dag je te bieden heeft (Creatief met krant 2)

Als je weinig tijd hebt en toch elke dag even in je journaal wilt werken zijn kleine projecten  leuk om te doen.  Je begint gewoon ergens op een journaalbladzijde en werkt er  ‘tussendoor’ af en toe aan… Het gaat er niet om iets ‘moois’ te maken maar simpelweg plezier te maken met wat de dag je te bieden heeft.  Hier twee ideeën.

1. Maak een aantal vakjes op een pagina en vul er elke dag een met een tekeningetje. Iets wat je meemaakt, iets wat voor je raam te zien is, iets wat er op je tafel ligt, iets wat je kat aan het doen is, iets over het weer, doet er niet toe wat, als het maar een simpel ‘klein’ thema is.

Teken expres wat knullig met een niet-watervaste stift en penseel en wat water omheen zodat de inkt een beetje uitloopt. Samen zullen ze na een paar dagen een leuk en dierbaar journaalblad vormen. 

2. Lees de krant met de schaar bij de hand. Knip dagelijks een regeltje of wat uit,  plak in je journaal en zet er je eigen commentaar bij.  (Eén regeltje? Als je er op gaat letten ‘lees’ je met heel andere ogen en is bijna alles bruikbaar!)   Huis-aan-huis-blaadjes lenen zich hier bijzonder goed voor!  Naar een idee van Loes Vork, zie ook http://bit.ly/nZRYov

Blokje voor blokje...

Kleine vakjes vullen is gemakkelijker dan een hele pagina. Je kunt je telkens helemaal richten op een piepklein plaatje en het mooie is dat twaalf van die plaatjes bij elkaar toch altijd een samenhangend geheel worden.

Een vakjesvel maak je door stukjes gekleurd papier van ongeveer 3 x 3 cm op een ondergrond te plakken.  Daarna plak, teken en schrijf je iets in ieder vak. (Ja, dat wordt priegelen.)

- Zoek kleine plaatjes (dat kunnen ook details van grotere foto’s  zijn!!) en knip ze uit.

- Neem effen (knutsel)papier in een kleur die past bij je afbeeldingen en knip er 12 blokjes van. Plak  die  blokjes in je journaal, eventueel op een gekleurde ondergrond (hier zwart).

- Plak de plaatjes erop in een geschikte volgorde. Kijk of er een 'verhaal' in zit!

- Met kleine lijn- of kleuraccenten maak je er een geheel van; krabbel, stippel, slinger, spiraal of schrijf er omheen. Gebruik fineliner, krijt, stift of kleurpotlood..

- Leuk is het om de vormen van het plaatje wat te ‘verlengen’ over je achtergrondblokje.

- Door afbeeldingen zo te bewerken plaats je ze in een andere context en geef je er je eigen interpretatie aan.

Het is het leukst als je vanuit een thema kunt beginnen.  Bij mij ging dat zo:   Toen ik klaar zat met mijn bloedrode geknipte blokjes, op zoek naar een onderwerp,  viel mijn oog op het programmablad van de schouwburg. Het bood veel  inspiratie, vooral toen ik op plaatjes met een 'rode sfeer' ging letten. Het formaat van de gevonden plaatjes was ook handig:  klein en precies passend voor mijn peuterige blokjes.
Het toeval (daar heb je het weer) liet een soort blauwbaardverhaal ontstaan, (nieuwsgierig dom meisje- weggelokt en er ingetuind - gewaarschuwd maar niet geluisterd - gesnapt - gegild - geslacht en opgevreten - betreurd -  beweend - herdacht.  De woorden bij de plaatjes kwamen toen eigenlijk vanzelf.

Bovenstaande oefening (en meer dan honderd andere!) vind je in  “Creativiteit geen Kunst” van Jenny de Bode en Lia Nijman dat je  hier kunt bestellen.

Spiegelpagina

Een spiegelpagina in je journaal maken is een leuke uitdaging. Ik noem het zo omdat je een gevonden beeld op je eigen manier gespiegeld weergeeft.   Een beetje van jezelf en een beetje van een ander …

Hoe ga je te werk?

Zoek een plaatje en scheur dat uit (scheurvormen zijn levendiger dan knipvormen!)

Bedenk waar het op je papier moet komen.  

Schets met potlood een soortgelijke afbeelding en ongeveer gelijk van grootte op de tegenoverliggende  pagina. Hoeft niet perfect want je gaat er toch overheen schilderen. Dit is alleen om te kijken waar je je spiegelbeeld ongeveer wilt hebben en hoe dat er uit zal zien.

Maak dan een tekst.  (Hoe doe je dat?  Schrijf een aantal korte zinnen op die met je onderwerp te maken hebben. Als je bijvoorbeeld een plaatje van een fiets zou hebben uitgeknipt, schrijf dan zinnetjes als : sterke eenzame fietser, tegen de wind in,  bij mijn moeder achterop, een spaak in het wiel , stevig in ’t zadel enzovoort. Je kunt altijd het woordenboek erbij pakken om uitdrukkingen te zoeken die met fietsen te maken hebben. Vaak krijg je vanzelf inspiratie door het zien van alle  mogelijkheden. Zet een paar zinnetjes onder elkaar en schaaf er wat aan tot je een lekkere korte tekst hebt.  Er komt vanzelf iets leuks in je op als je er maar de tijd voor neemt en NIET denkt dat jij niet schrijven kunt!)  

Pak twee kleuren acrylverf die je mooi vindt passen bij je plaatje en bij elkaar. Bedenk eerst waar je tekst moet komen en houd het papier daar liefst open en onbewerkt. Schraap dan met een paletmesje (of een stukje van  het deksel van een margarinedoosje) de twee kleuren verf ruw over je pagina’s. (Leg twee stukken krant achter je pagina’s om vlekken in je journaal te voorkomen!)  Plak je plaatje in de natte acryl en teken alvast met de achterkant van een penseel je spiegelvorm in de natte verf. Laat drogen.

Als het droog is teken je met een zwarte fineliner je gespiegelde vorm op de acrylondergrond en schrijf je je tekst op de opengelaten plaats. Als je rondom de omtreklijnen van je getekende vorm nog wat donker krijt of kleurpotlood uitveegt zal de vorm zelf mooi naar voren komen.   

Schrijf over “Binden”

Werk onderstaande stappen punt voor punt af
en lees pas verder als je een stap af hebt. Denk zo min mogelijk na, noteer telkens  het eerste dat bij je opkomt en ga niet speciaal mooi schrijven.  Snoer je criticus de mond! Laat komen wat er komt.

• Schrijf onder elkaar 3 tot 5 korte zinnen over binden (denk ook aan verbinden of vastbinden of vastknopen etc. ).  De zinnen hoeven niets met elkaar te maken te hebben en het woord binden mag, maar hoeft er niet in te staan. 
• Schrijf onder elkaar 3 tot 5 zinnen die met afscheid te maken hebben. De zinnen hoeven niets met elkaar te maken te hebben en het woord afscheid mag, maar hoeft er niet in te staan. 
• Schrijf dan 3 tot 5 zinnen die je zou kunnen zeggen  om een kind te troosten dat zich heeft pijn gedaan.          
• Kies vervolgens uit elk rijtje je favoriete zin en zet die drie onder elkaar  (Misschien wil je de volgorde nog veranderen of kleine wijzigingen aanbrengen of wil je een van de gekozen zinnen nog  inruilen voor een andere…  
• Klaar is je gedicht. Het zal hoe dan ook iets met jou te maken hebben.  Soms zijn dit  soort schrijfsels boodschappen van jezelf aan jezelf.  (Met de overige zinnen zou je er  nog een paar kunnen maken.)  
• Zoek een bijpassend beeld, of maak een foto of een tekening. 

Wie denken kan, kan schrijven...

…weet niks te schrijven in mijn journaal…

Geen schrijfinspiratie?  Maak kennings''!

Een 'kenning' (Engels) is een korte samenstelling of een klein beeldend zinnetje dat een gewoon zelfstandig naamwoord vervangt. Het stamt uit de Angelsaksische tijd toen zwaarden namen droegen als doodsbrenger, wondmaker of heldenvernietiger.  Je kunt heel poëtische lijstjes maken van ‘kennings’ waarmee je een actie van je onderwerp beschrijft zonder het onderwerp zelf te noemen.

Hoe ga je te werk? De 'truc' is simpel. Als voorbeeld nemen we STORM. Denk aan wat een harde wind of storm zoal kan doen. Vuilnisbakken omwaaien, muts van je hoofd blazen, fietsen omgooien, je kapsel vernielen enz... Van die dingen maak je dan telkens een zelfstandig naamwoord,  dat wel niet officieel bestaat maar dat je zelf ter plekke in elkaar zet en dat door iedereen begrepen wordt. Zo krijg je een vuilnisbakomwaaier, een mutsvanjekopblazer, een fietsomgooier, een kapselverkloter etc. 

Je kunt kennings maken over van alles!  Kinderen zijn er van nature goed in…

Het is een leuke oefening in beeldend taalgebruik en – met een bijpassende tekening, foto of collage levert het originele en unieke journaalpagina’s op .

Ook hier, hoe vaker je het doet, hoe beter je er in wordt.

Een schildercollage

Kan ik je enthousiast maken voor een schildercollage? Tenminste, zo noem ik ze, want ik weet er geen andere naam voor en de naam is ook niet belangrijk.

Nodig:

                        een journaalpagina

                        wat tijdschriften, lijm 

                        aquarelverf en/of acrylverf

                        kleurpotloden.

                        eventueel een tubetje goudverf

                           

Ga in je tijdschriften op zoek naar een stukje ‘beeld’ van waaruit je wilt vertrekken. Het kan van alles zijn, een gezicht, een mond of oog, een foto van een lapje stof met een mooie structuur, maar ook een heel mens of een groepje gezichten. Het gevonden beeld wordt je uitgangspunt, de rest vloeit daar uit voort. Niet te veel plaatjes gebruiken en vooral niet te groot. Het tekenen en schilderen wordt de hoofdzaak.

Leg het gekozen beeld op je pagina.  Heb je meer dan één plaatje, arrangeer ze dan zo dat ze ‘met elkaar te maken hebben’. (Je kunt ze ook zo leggen dat ze elkaar gedeeltelijk overlappen). Nog niet plakken.

Bedenk hoe je de rest van het blad wilt gaan vullen en schets dat eerst op je papier. Ga uit van de lijnen van je gevonden beeld en 'speel' ze verder uit over je pagina.  Maar je kunt ook gewoon beginnen en zien waar het heen wil.

Geef met sterk verdunde aquarel of acrylverf de hele pagina een onderkleur.(Omdat je moet wachten tot de dingen droog zijn, is het plezierig om maar meteen drie pagina’s te maken, dan kun je altijd op een ander vel verder werken, want ik waarschuw je, dit is verslavend!)

             

Plak - als het droog is -je plaatjes vast en ga je dan te buiten met verf (zowel acryl als aquarel), potloden, kleurstiften en eventueel goudverf om er een geheel van te maken. Maak er een feest ♫ van en werk gerust aan drie dingen tegelijk!

Schrijf er omheen. Schrijf over wat er maar in je opkomt....               

Newspaper Blackouts (Creatief met krant 1)

Ik hou er van als dingen simpel zijn. Ik wil geen dure materialen hoeven kopen om er iets moois mee te maken. De grootste uitdaging vind ik:  proberen het te doen met wat er is.  Sinds ik bezig ben met “krantenkunst” is mijn oud papierbak mijn grootste toeleverancier en inspiratiebron.

Je kunt met je oude kranten erg leuke dingen doen. Wat dacht je bijvoorbeeld van het zoeken   naar ‘verborgen poëzie’? Dat gaat zo: In een willekeurig krantenartikel zoek je woorden en zinnen die samen een poëtische, humoristische, absurde of wijze betekenis hebben. Die omcirkel je en laat ze wit, terwijl je de rest met een dikke marker zwart maakt. Je kunt natuurlijk ook wat kleur toevoegen.  

Als je zoiets in je journaal plakt is het leuk om er je commentaar nog omheen te schrijven, er een randversiering omheen te maken of er op een andere manier een complete pagina van te maken.

Het wordt steeds meer een sport om de krant te lezen met in je achterhoofd de vraag of er een ‘schrijfsel’ in zit…

(De bedenker van dit soort poëzie is Austin Kleon http://www.austinkleon.com/

Toeval is als je iets toevalt...

Soms speelt het toeval je leuke dingen in handen. Maandenlang had ik dat krantenartikeltje bewaard van die fietsendief die door boze bouwvakkers in een hoogwerker werd afgevoerd .

Op een dag plakte ik het in mijn journaal en had ook nog een aantal afbeeldingen uit een advertentie van een Perzische tapijtenzaak liggen.
Leuk, dacht ik, die plak ik als bladvulling om het bericht heen. Pas op DAT moment zag ik het verband... vliegend tapijt... dief van Bagdad... fietsendief.

De pagina in mijn journaal kreeg opeens een diepere betekenis.

Je bent een geboren kunstenaar.

Ja jij, net als ik en alle anderen. Een levenskunstenaar, want je leeft  het kunststuk van je leven. Met alle kleurige details van je avonturen, je successen, je schitterendste gedachten, je humoristische opmerkingen, je familie en vrienden, je zorgen en verdriet , je beste werk,  je gemauw en gemekker en je stomste en foutste beslissingen.   

Een journaal is het logboek van je leven. Liefdevol vorm gegeven met soms een knipoog,  een schouderophalen, een compliment voor jezelf,

een schop onder de kont of een hart onder de riem. Helemaal uniek. Door jou. Voor jou.  Een plek om telkens thuis te komen, om je rode draad te zoeken, om blijdschap en verdriet vorm te geven, om te ontdekken dat jij zelf kunst bent.   

In dit blog wil ik graag regelmatig wat schrijven en laten zien over inspiratie en technieken om journaling de kunst van je gewone dagelijkse leven te maken.