Je kritische controleur een gezicht geven.

 

Heb jij er ook een? Zo’n stem van binnen die zegt dat je niks kan, dat het toch niet zal lukken en dat het alleen maar een knoeiboel zal worden...? Dat je er maar beter niet aan kunt beginnen?

Geef ‘m van katoen! Ga 'm te lijf met waar we goed in zijn: kliederen, krassen, rotzooien!

Maak met een vochtige prop keukenpapier en wat inkt of verf vlekken op een stevige papieren ondergrond. Als je veel lef hebt doe je dat rechtstreeks in je journaal, en anders op een los vel papier. Maak dan met potlood, fineliner, stiften of waterverf dwars door die vlekken heen een lelijke kop. Een kop zoals je je voorstelt dat jouw kritische controleur zou kunnen hebben.

Schrijf (of kras!) er dan al die typische ‘verlammende’ uitspraken omheen. Ga je te buiten, noteer het allemaal en liefst met boze hanenpoten!!! Schrijf (of teken) er daarna bij hoe je hem/haar de mond zou willen snoeren. Een geluiddicht onflatteus mondkapje? Of letterlijk met een flinke (echte)pleister of een stuk afplakband? Of gooi er een kwak verf overheen en laat het lekker uitdruipen.

Het klinkt misschien kinderachtig maar het voelt heerlijk om te doen en je doet er je (vaak veel te bescheiden) creativiteit een groot plezier mee! 

Zelf decoratief tape maken

Ik kom graag in doe-het-zelf-zaken. Er ligt daar van alles waar een creatieveling leuke dingen mee kan doen, al had de fabrikant het niet daarvoor bedoeld.

Neem nou schilders afplakband. Een beetje rekbaar crêpe-achtig papieren spul waarmee je kunt zorgen dat je strakke vlakken kunt maken bij het schilderen. Het is er in diverse breedten. 

Maar wij kunnen daar ook iets heel anders mee doen! Je kunt het namelijk heel goed kleuren of beschilderen en erop tekenen. Zo maak je zelf de leukste decoratieranden voor in een art journal of op kaarten of om cadeautjes bij ’t inpakken mee te versieren.

Ik plakte een paar strips afplakband op een plastic ondergrond, hier het deksel van een opbergbox. Zo’n ondergrond is nodig om het plakband weer netjes te kunnen verwijderen als het klaar is. Met spray-inkt spoot ik er wat kleur overheen (met een kwast met aquarel of bister kan het ook) en liet dat drogen. Daarna ging ik er met fineliner (wit en zwart) en kleurpotloden op los.

Je kunt je echt te buiten gaan aan patroontjes en krabbellijntjes en hoe meer, hoe mooier. Het is een leuk werkje om te doen en de toepassingen ervan zijn legio! Niet alleen als randversiering maar ook als losgeknipte stukjes in een groter werkstuk heel bruikbaar!

Veel plezier!  

Een broodzak, een foldertje en een oude krant

 

Ik weet uit ervaring hoe stimulerend ‘schaarste’ is voor je creativiteit. Er gebeurt iets speciaals als je het moet doen met wat er is.

Deze vakantie, naar Frankrijk met het caravannetje, had ik alleen een plakstift, een flesje bruine bister, een penseel en een zwarte pen bij me. Verder moest ik het dus maar doen met wat er op mijn weg kwam.

·       Ieder die kampeert weet dat op campings altijd volop folders liggen over bezienswaardigheden in de omgeving. Omdat ik bruine bister bij me had, mocht ik van mezelf één folder kiezen in bijpassende kleuren. Ik vond een beetje grijsbruin geval met getekende afbeeldingen er op.

·       Het stokbrood werd hier bij ‘le boulanger’ verpakt in lange bruinpapieren zakken. Zo’n zak was ook bruikbaar en ik vond ‘m wel passend voor een Franse vakantie.  

·       Verder een franse krant om mooie woorden te kunnen zoeken.

·       En in het leenbibliotheekje van de camping vond ik een oeroud boekje dat ze wilden weggooien. Ik mocht het hebben. 

Folder, boekje, broodzak en krant, daarmee moest het dus gebeuren.

Het is fijn als er al iets is om mee te beginnen, dus ik maakte op een vel tekenpapier een flinke ruige vlek met de bister en legde die te drogen.  Ik scheurde een stuk broodzak en een stukje boekpagina (dat kruimelde echt van ouderdom!) en ook een stukje uit de folder.
Die stukken puzzelde ik rondom de inmiddels droge bistervlek en plakte ze vast. Daarna zocht ik een krantenwoord dat er wel bij paste.

Met mijn zwarte pennetje omlijnde en versierde ik hier en daar wat open plekken en ik schreef er tenslotte omheen wat de ingrediënten waren. 

Ik maakte er meteen maar een paar exemplaren om naar mijn artmailvriendinnen te sturen. 

Wat is het toch leuk als je blij kunt worden van een broodzak en een oude krant!

Ik wens je veel vakantieplezier. 

Tekenen op een printje

 

 

Een witte bladzijde schrikt mij altijd af en ik maak er meestal maar gauw een vlek op of zet er wat lijnen in. Dat is geruststellend, want daar moet ik dan iets mee doen. Het is leuk werken als er al iets is, vind ik. 

Deze week maakte ik een foto van een flinke steen die in mijn tuin ligt. Hij ziet er zo uit:

Ik vond de kleuren van de ‘huid’ van de steen erg mooi en ik zag er ook allerlei vormen in.  Dus printte ik de foto uit, maar daarbij ging iets niet helemaal goed. Alleen de bovenste helft van de steen was op de print te zien. Maar die mooie kleuren zag je wel...zonde om weg te gooien….  
Nou, dan moest daar maar iets mee… Ik zag er in elk geval al twee kale mannetjes met een open mond in. 

Ik knipte de print van die halve steen uit (zodat de achtergrond niet meer te zien was) en plakte 'm op een nieuw wit vel papier. 

  

Met zwarte fineliner accentueerde ik die twee koppen en  terwijl ik dat deed, zag ik er nog meer!  Ook die gaf ik simpele oogjes en neuzen en soms een oor op de plekken waar de steen dat zelf al aangaf door donkere plekken….. 

En kijk hoe het er nu uitziet! 

Het mooie is dat de steen zelf zijn kleuren en vormen heeft geleend en daardoor ook zijn eigen sfeer bepaald heeft.

Je kunt dit natuurlijk met elke steen of elk voorwerp met een mooie structuur doen. Breng ik je op een idee? 

Maak een foto, vergroot die (of een deel ervan) en print’m. En voilà, een geweldig mooi gekleurde ondergrond (met bijgeleverde inspiratie!) voor je eigen werk.

Verbouw een krantenkop

Kleine krantendingetjes ... zo fijn om met ‘niks’ iets te maken. Deze kerstvakantie deed ik mee aan de #12dagencreatief challenge op Facebook  en bedacht daarvoor 12 opdrachtjes met krantenpapier. (Je kunt ze nog allemaal vinden als je je (gratis) opgeeft op de Facebookgroep van Loes: Boekselen 12maandencreatief  want ze worden gedurende het komende jaar herhaald.)

Ik kan er maar moeilijk mee stoppen, dus hier nog een paar mogelijkheden met krantenpapier. 

Verbouw een kop van iemand uit de krant 

Dit is vooral heel bevredigend om te doen met het portret van iemand die je niet mag... Zoek een krantenfoto van een flink groot gezicht of maak er een foto van die je kunt uitvergroten en uitprinten. (maak meerdere kopietjes zodat je er meermaals op kunt werken en verschillende versies maken. 

Laat er dan je fantasie op los, bijvoorbeeld zo:  (eerst verknippen, dan opplakken en dan aanvullen en versieren.)  

·       knip de bovenste helft van 't gezicht af en teken er op een ‘fantasy-manier’ een bovenste helft bij zoals hierboven.

·        Of: knip de kop dwars door en schuif de bovenste helft een stuk omhoog. Teken in het tussenliggend witte stuk een verlenging.

·        of doe iets soortgelijks door de kop in de lengte door te knippen en dus te verbreden.

·       versier de tussenliggende stukken wit of plak er van alles (hoeden, haar, hoofdbanden, tatouages?) overheen.  Laat het gerust wonderlijke wezens worden.

 Plak, kleur  of schrijf er liefst iets bij om het af te maken.

 

(Bij deze meneer hielp een hoog voorhoofd niet, een vriendelijke krullenbol ook niet en zelfs die mondhoeken kreeg ik niet in een aangename stand!)  

Jezelf in de zoekstand zetten.

Ken je dat..dat je een afbeelding vindt waar je iets mee zou willen, maar je weet niet wat. Dat prachtige blauwgroene oog zat al een hele tijd in mijn ‘plaatjesmap’ toen ik besloot om er ‘iets’ mee te doen. Misschien inspireert het jou als ik je vertel hoe ik dan (zonder plan en zonder idee waar het heen moet) maar gewoon begin. 

 Het is fijn om een plaatje als uitgangspunt te hebben en dan gewoon in een tijdschrift op zoek te gaan naar wat er bij past. Qua kleur of qua symboliek..dat weet je pas als je het ziet. Zet jezelf in de zoekstand en geef je over aan wat je gaat vinden! Dat klinkt zweverig maar het is echt zo dat je je kunt overgeven aan het toeval.

Ik had dus dat oog.....en wat nu verder? Ik neem in zo’n geval een tijdschrift, leg dat oog ernaast en blader rond op zoek naar iets wat past. Duidelijker kan ik het niet zeggen. Het moet passen.

Hier waren het de kleur en de decoratie die me opvielen. In de achtergrond van een advertentie vond ik paars met groen gedecoreerde gordijnen en daar scheurde ik wat willekeurige stukjes uit omdat het groen overeenkwam met de pupil van mijn oog. Ze hadden een beetje Arabisch dessin en dat sprak me ook aan.

Ik plakte het oog in en daarna de drie stukjes, twee erboven en een eronder. Als vier eilandjes op een grote witte vlakte..... Het was nog niks! Dat werd al beter toen ik met een dik penseel met verdunde blauwgroene acryl de hele bladzijde vlekkerig maakte. Ook om het oog heen en over de stukjes ‘collage’ geverfd. Die collagestukjes vervaagden daardoor een beetje en dat vond ik mooi, want zo werden ze echt een deel van de ondergrond en kwam het (onbewerkte) oog veel sterker uit. Hoe nu verder?

Met een pietsie donkerblauwe acryl op een rollertje heb ik boven en onder aan de bladzijde wat ‘rolvlekken’ gemaakt. Toen dat droog was heb ik met roze en rood en wat turquoise kleurpotlood de oogvorm als een soort echo herhaald, met lekkere vloeiende dubbele lijnen. Die lijnen toen zachtjes met flamingoroze krijt ingekleurd. Tussen de rollervlekken bovenin maakte ik wat ‘roze zuilen’ en tekende ik een kader om de hele pagina in datzelfde roze.. dat bracht mooi alles met elkaar in verband. Op plekken waar het nog wat kaal was heb ik met een fineliner nog wat stippels gemaakt en met geel nog wat accentjes aangebracht. 

Er had nog een tekst bij gekund, maar voorlopig was ik tevreden. Mijn gevonden groene oog had zelf aangegeven wat erbij gemaakt wilde worden... (en pas toen het af was bedacht ik me de symboliek tussen een deels bedekt gezicht en de Arabische wereld... Zo werkt dat: jij denkt dat je zoekt, maar het toeval laat je vinden!)

Krant aan de vakantiewaslijn ...

Op vakantie wilde ik 'iets' doen met een regionale krant.
Deze keer kocht ik in Frankrijk de Midi-Libre. 

Ik scheurde er een pagina met flink wat kleurcontrast uit en schraapte daar met een schraapkaartje wat witte acryl overheen, zodanig dat hij op de meeste plekken nog vaag leesbaar was. (Jazeker, die verf had ik ingepakt want je weet nooit wat er gemaakt wil worden in de vakantie..)

Acryl moet drogen voordat je er met stift of waterverf op kunt werken dus hing ik mijn natte krantenvodje te drogen aan een scheerlijn. Kijk, hier hangt 'íe. 

Mede campinggasten liepen telkens een extra ommetje om te kijken wat daar nou hing en vanonder de luifel van de voortent  zag ik ze kijken en had stiekem veel plezier. 

Toen het droog was scheurde ik er willekeurig (en een beetje wild) flinke stukken af waarbij ik rechte randen probeerde te vermijden. 

Ik legde ze op zwart papier om hun vorm goed te kunnen bekijken. Ik draaide ze alle kanten op en puzzelde ermee tot ik er iets in zag. 
Wie mij een beetje kent weet dat ik dan gezichtjes, smoelen, tronies of rare snuiten zie...en ook in Franse kranten houden die zich verborgen.

De grote teksten waren nog goed te zien en dat was leuk. 

                                                      

  

De een na de andere schreeuwlelijk kwam tevoorschijn.
Soms eisten ze een muts of een ondergebit en met mijn zwarte en witte fineliners kon ik ze op hun wenken bedienen. 
Met een klein likje waterverf kon ik ze rustig houden. 

Het waren geen lieverdjes hoor, want de een brulde nog harder dan de ander.. 

Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik bij deze luidruchtige kerel de mond een stukje groter heb gescheurd en 'm (met witte fineliner) een scherpe bek met tanden heb gegeven. 

Want wat hij daar achter zijn hoofd had deed me verdacht veel  aan een honkbalknuppel denken... 

 

Uiteindelijk kwam er een gezaghebbende figuur die rust in de horde wist te krijgen door in plat Frans "en nou is 't afgelopen" te roepen. 

Er stonden  inmiddels wat campeurs bij mijn tafeltje te kijken  en daar werd ik wel wat onrustig van.  Ik heb mijn krantenschreeuwers snel bij elkaar gepakt en in het schetsboek gestopt. 

(Toen ik het schetsboek flink aandrukte hoorde ik ze nog gedempt protesteren...)    

Cadeau-papier

Ik pakte een boek in als cadeau voor iemand en hield wat restjes pakpaper over. Wat een leuk papier met een soort zebrastrepen motief

                                                    

Toen ik het goed bekeek zag ik er dansende armen en benen in, dus plakte ik een paar flinke snippers op een A-4tje.

Zie jij ze ook? Daar rechts staat duidelijk iemand zonder hoofd met zijn handen omhoog. En links staat iemand met een punthoofd er met z’n handen in zijn zakken naar te kijken... en dat derde figuurtje zou een kind kunnen zijn... Ik tekende handen en voeten aan het rechtse figuurtje en scheurde een extra snipper om als hoofd te dienen. (Ik tekende er vast wat haar op en plakte ‘m op de goede plek.) 

Aan de linkerkant zag ik nu twee figuren. Een grote en een kleine. De witte vlakken gaven goed aan hoe ze ‘er bij stonden’. Ik gaf ze een gezichtje, een hoofddeksel, voeten en wat kleertjes. Ik tekende een kader achter de snippers en gaf ze een beetje gras onder de voeten...wat was dit leuk om te doen! Kijk, zo werd het: 

Snippers genoeg over, dus meteen geprobeerd wat er nog meer mee kan.
Het verlengen van de lijnen gaf leuke ideeën en als je dan eenmaal begint, is het einde zoek natuurlijk.

 

 

Zo werd een cadeau voor iemand anders meteen een cadeau-idee voor mezelf en wie weet doe ik jou er ook een plezier mee.
Sorry voor de slechte kwaliteit van de foto's maar je snapt vast het idee...   

 

Iets laten groeien door je uit te leveren aan het toeval..

Ik wil je graag laten zien hoe er – zonder plan – een mooie pagina kan ontstaan als je je laat leiden door de kleur van een ondergrond en het toeval. Ik had al een tijdje een vlekkerige ondergrondpagina waarop ik witte acryl had gesmeerd en daaroverheen later groenbruine bister. Daar moest nog iets mee... Ik pakte een Happinez en (met de ondergrond ernaast liggend zodat ik de kleur goed kon vergelijken) ben ik gaan bladeren tot er een kleur langskwam die er mooi bij paste. Dat was een groot roze portret, maar jammer, er was al een oog uitgescheurd.(1 en 2)

Ik vond dat ik het daarmee toch maar moest doen. Pagina er uitgehaald, het haar van de dame afgescheurd en het gezicht onder de kin ook afgescheurd. Wat overbleef van de hals legde ik zolang op de linkerpagina... Wat moest er met dat ontbrekende oog? Ik bladerde verder op zoek naar een pagina met ongeveer dezelfde kleurtonen als de ondergrond. Ik vond deze (3): een linnen tafelkleed met wat waxinelichtjes, een hand en een bloemscherm. Ik besloot dat ik het daarmee moest doen. (Ik had nog geen idee hoe ik dat zou gaan gebruiken). Op de plek van het lege oog moest iets komen dus scheurde ik het bloemscherm uit en legde dat achter het halve hoofd. Mmmm, dat was het nog niet helemaal. (4) De franjerand van het tafelkleed (mooie structuur) besloot ik ook te gebruiken en die legde ik over de mond van de arme vrouw. Ik besloot alles zo vast te plakken. Nog geen idee wat er mee moest, maar dat zou vast wel blijken... Ik besloot eerst het leuke werk te gaan doen en de rechterpagina te gaan ‘versieren. Met een zwarte marker maakte ik een steel aan het bloemscherm, maar dat mislukte, zodat ik wat rare krabbels maakte over haar neus, jammer, maar dat moest maar. Een kader eromheen gezet en nog wat rondjes van de andere pagina rechtsboven langs het gezicht geplakt. Toen naar de kale linkerpagina. Er moest daar een contrast komen, dus ging ik op zoek in mijn voorraad woorden en letters en vond die grote letters W en E.(6) ‘We’... dat was al wat. In de lege ruimte plakte ik nog wat stukjes huid (bewaard van de nek..) erbij en het begon wel wat te worden.Ik zocht verder in mijn lossewoordendoosje. En – echt waar - pas toen ik het wilde wegleggen zag ik opeens dat prachtige zinnetje liggen. "Trek je eigen huid dan uit, stop mij er onder in." Het toeval viel me daar zomaar toe!! Dat moest er bij natuurlijk. En na nog wat met een zwarte marker te hebben omkaderd zag het er zo uit als hieronder. Ik was zelf eigenlijk verbaasd over hoe toepasselijk het allemaal was (een afgedekte mond, verlangen naar aanraken), terwijl ik daar helemaal niet naar op zoek was geweest!!!

Wat ik hiermee zeggen wil: probeer eens zomaar zonder plan te werk te gaan, durf je gerust eens uit te leveren aan het toeval. Er kunnen dan spannende dingen gebeuren. Collages zijn vaak boodschappen van jezelf aan jezelf.

De oude kalender slachten

STOP! Gooi de oude kalender niet weg.... Wij hebben een abonnement op de Novib-kalender en genieten dagelijks van de prachtige foto’s. Ze zijn gedrukt op stevig hoogglanspapier en elk jaar krijgen we een nieuwe. De oude kalender kan ik echt niet zomaar bij het oud papier gooien. Ik werk graag over iets heen als ik creatief werk ga maken. Het is fijn als er al iets is, of dat nou een vlek, een structuur of een plaatje is; het helpt mij over de angst voor dat witte vlak heen. De kalenderbladen nodigden me uit er iets mee te doen. Ik heb ze losgescheurd en van de ringbandgaatjes ontdaan. Het zijn flinke vellen, dus vouw ik ze een keer dubbel en knip ze in twee gelijke delen.

Op glanspapier kun je niet of moeilijk tekenen dus heb ik over de mooie afbeeldingen een dun laagje witte acryl geschraapt met een plasticcard. Dan kan ik er met wat waterverf en stiften of krijt op werken. Het feit dan onder de acryllaag nog iets vaag te zien is maakt het spannend. Ook kun je op sommige plekken de acryl (als ie nog nat is) wat wegkrabben. Dat geeft leuke mogelijkheden.

Met waterverf, stiften en wat plaatjes kan ik er nu mijn eigen verhaal op kwijt.

Als ik alle 12 bladen geknipt en gevouwen heb, heb ik nu een hele stapel van 24 katerntjes die ik t.z.t. kan inbinden. Dat wordt opnieuw een hele tijd plezier hebben van mijn kalender.