Sometimes there are no-good pages that want to be covered up.This was one.
So I smeared gel medium all over it and glued some randomly picked pictures (a fossile and two blue footprints) on it. There was no plan, there was no connection between the pictures. They just lay there on my work top so I grabbed them. In my picture pile there was also a newspaper clipping of three birds on a branch. I tore that up to better divide them over the page. I glued leftover newspaper pieces in the empty corners.
Soms zijn er smerige pagina's waar ik overheen wil werken. Dit was er zo een. Ik smeerde er gel medium op en kwakte er wat plaatjes die me voor de vuist kwamen overheen. Er was geen plan en de plaatjes hadden niks met elkaar te maken. Ik vond ook nog een krantenfoto van drie vogels op een tak. Ik scheurde ze los van elkaar zodat ik ze over de pagina's kon verdelen. Overgebleven stukjes van het krantenartikel kregen een plek in de kale hoekjes. Zo!
They were just some loose pictures on a white page. What did they have to do with one-another? I covered the empty space around the pictures with thick black bistre, making the colours really stand out against the dark. Hey look: bistre on top of gel medium could be thinned out with a wet finger, so swirls of light could be made in the black surface.
Daar zat ik dus met losse onsamenhangende plaatjes op een witte pagina. Wat was het verband ertussen? Ik dekte alle tussenruimtes af met zwarte bister waartegen de kleuren opeens mooi afstaken. En kijk nou: bister over een onderlaag van gel medium kon heel mooi met een natte vinger worden 'uitgedund'. Zo kon ik wat licht maken in de donkere vlakken.
Now I started to see more possibilities. The blue of the footprints and the orange in the shell fossile had to echo in other places... so out with red blue and white pastels. I outlined the birds with white, made a wandering white line along the picture edges at the top and added some blue there
.
Ik begon mogelijkheden te zien. Dat mooie blauw in de voetstappen en het warme oranje in het fossiel, daar wilde ik wel meer van, dus ik riep mijn pastelkrijt te hulp.
Ik omlijnde de vogels met wit, veegde wat oranje uit rond de afbeeldingen aan de rechterkant, trok een wandelende witte lijn langs de bovenkant en voegde nog wat blauw toe dat ik met m'n vingers uitveegde
Now we were talking! A line from a poem came to mind and I wrote : ...and behind the horizon the land was dark and no birds sang..
I was happy with my accidental artwork.
Nu begon het wat te worden. Er schoot me zowaar een dichtregeltje te binnen en ik schreef het er bij : "...en achter de horizon was het land duister en er zongen geen vogels..".
(Geen leuker lukken dan perongelukken.)
