Theezakjes (the story continues)

Ik vind het heerlijk om kleine dingen te maken. Lekker aan de huiskamertafel. Bovendien is het fijn om ergens vanuit te kunnen gaan (en niet zo'n witte pagina te lijf te moeten.)  Mijn stapeltje gedroogde zakjes ligt er heel uitnodigend bij en zo’n teer frummelig velletje gevlekt papier - voor de vuist weg opgeplakt -  IS al iets. 

Ik denk niet na over HOE ik het zal opplakken. Het gaat zo’t  gaat en dan moet ik het doen met wat er is. Dat is een uitgangspunt dat me bevalt en als je een perfectionist bent kan ik het je aanraden om ook eens te proberen.

Deze keer heb ik wat meer met witte acryl gesmeerd rondom de theezaksnippers (jammer, ik had een foto moeten maken van de tussenfase). Daarna een ‘spritz’ met bruine bister (in een sprayflaconnetje) gedaan op het midden en er met blauwe sprayinkt (dylusions) ook een keertje overheen gesprayed. Dat maakte die donkere vlek in het midden en dat mooie kopergroen daar links ontstond door de vermenging van theevlek en inkt!  Als ik het zo gewild had, was het vast niet gelukt!

Tot slot nog wat wandelende lijntjes gemaakt met witte en zwarte fineliner. 

De letters stonden op het tijdschriftblad dat ik als ondergrond op tafel had liggen. Die moesten er bij. 

Je ziet dat mijn 'put' een verrassende uitgang heeft. 

Natuurlijk wilde ik zoiets nog een keer proberen: 

Ik ging op dezelfde manier nog een theezak te lijf. Deze keer met een beetje collagemateriaal (ja, die streepjes in het midden).  Het toeval was me deze keer minder gunstig gezind vond ik. Heb eerst met de spray-inkt gewerkt en daaroverheen de witte acryl terwijl de inkt nog nat was/
De tekst getypt en uitgeprint en erbij geplakt.


Misschien is het waar wat de Engelsen zeggen: Behind every successful woman, is a substantial amount of tea. Voorlopig zal ik dus maar heel veel thee blijven drinken... Misschien komt dat succes dan ook wel.

 (Wordt vervolgd).

   

Theezakstraatje

Ik ben iemand die een 'beginnetje' nodig heeft om creatief uitgedaagd te worden. En ik ben iemand die dingen doet in vlagen...  Ik verzamel al een tijdje de zakjes van mijn rooibos-thee die ik laat drogen. Ze zijn zo prachtig van kleur en ik hou van de vlekkenstructuur op hun 'huid'. Ideaal dus om als 'beginnetje' te gebruiken.

En die zakjes zijn ook mijn meest recente 'vlaag'. Ik heb besloten een flinke serie te maken, om- al uitproberend en avonturierend  - nieuwe ontdekkingen te doen in combinatie met diverse  materialen. 

Behalve met een pennetje op opgeplakte zakjes tekenen (zie vorige post) ben ik nu aan het rommelen met het toevoegen van witte acryl verf.

Ik had een paar gescheurde zakjes schots en scheef op een vel aquarelpapier geplakt. De kwast waarmee ik ze met gel-medium wilde vastplakken was niet goed schoongemaakt (o, hoe typerend voor de sloddervos die ik ben...) en dus werd de achtergrond een beetje goor bruingroen.... Nou, dat moest dan maar.

Met een beetje verdunde witte acryl vulde ik wat tussenruimtes een beetje op en kwam toen op het idee er huisjes van te maken.. die bovenrand  deed me wel aan daklijsten denken... Wat raampjes getekend en hier en daar een deur en kijk: van 't een kwam 't ander.

En wat zo leuk is... had ik tevoren geweten dat het huisjes gingen worden, dan had ik de scheursels waarschijnlijk mooi recht naast elkaar geplakt... Nu ik het moest doen met wat er was, werden het schots en scheve oude gebouwtjes en daardoor eigenlijk heel spannend. Een lekker morsig krakkemikkig bruin straatje. 

Ik krijg er zin in vakantie van! 

Theezakjes 2 (een ‘tea-torial..’).

Hoewel ik een koffiedrinker ben verzamel ik gebruikte rooibos theezakjes.

Ik maakte al ooit eens afdrukken van de natte zakjes (zie een eerdere post op dit blog). Dat was een soort ‘stempelen’ en van de vlekken maakte ik dan wat ik er in zag.   

Maar ik ontdekte dat er nog veel meer mee kan.  Tegenwoordig leg ik de gebruikte theezakjes op een groot bord en laat ze goed drogen. Daarna maak ik ze voorzichtig open en schud de droge thee er uit. Ik hou van de vlekkerige structuur en vooral van de kleur die ze dan hebben. 

Je kunt ze nu open scheuren en als een soort canvasjes gebruiken door er op te tekenen en schilderen.  Ik plak ze (met een gewone lijmstift) eerst op een stevige papieren ondergrond en ga ze daarna te lijf  met een fineliner (Macron) en wat aquarelverf.

Ook (of misschien wel juist !!) als ze gescheurd en gefrommeld zijn, zijn ze interessant, je kunt er omheen en tussendoor werken met aquarel of verdunde ecoline. 

Hieronder  heb ik losse stukjes van een gescheurd zakje opgeplakt en daarna met vulpeninkt (Quinck) omwerkt omdat die zo mooi verkleurt. Daarna zag ik er mannetjes in met borstelkoppen. Je hoeft alleen gezichtjes en voetjes te tekenen om de illusie  compleet te maken. 

Zo’n gescheurd zakje kun je ook opplakken en met een fijn pennetje ‘repareren’, door rijgdraadjes en zigzagsteekjes bij de scheuren te tekenen. Of er een ‘hemdje’ uit te knippen of ‘zakjes’op te ‘naaien’. 

En bij een mooi gevlekt exemplaar is er niet heel veel nodig om er een klein kunstwerkje van te maken.

Onlangs kreeg ik van Erna een doosje smerige thee waarvan zij had ontdekt dat het prachtig lavendelkleurige vlekken gaf. (Lord Nelson, Cherry Kiss)  Ik maakt er vlekken mee door het zakje telkens op een stuk stevig tekenpapier uit te drukken en de vlekken te laten drogen. Mooie vaalpaarse afdrukken waar ik geweldige koppen in zag.  De koppen zijn in een kader gezet op de manier die ik heb afgekeken van Leni van den Berge van de  Roofprintpers. (Kijk zeker even op haar site!  http://www.deroofprintpers.nl/1000_idioten.html