Het bijzondere in het alledaagse (2)

‘Going bananas with bananas’    

Ik heb een hekel aan bananen en weet niet wat me bezielde in die laatste zin van mijn vorige post… Nu moest ik natuurlijk  wel…. Er was een tros bananen in huis en ik heb ze zuchtend op mijn werktafel gelegd. Ik hou niet van stillevens, lust niet graag bananen en teken nooit fruit!  Maar ik had het mezelf opgedragen, dus vort met die geit…..  

Eerst de kwast maar gepakt en  de goede kleur gemengd op de schil van de bananen zelf.  Eenmaal bezig viel het best mee. Gaandeweg ging ik het een uitdaging vinden om een portret te maken van mijn bananen. Als je iets of iemand tekent, dan kom je dichterbij dan normaal. Je gaat een relatie aan met je onderwerp en kruipt er als het ware een beetje in. Je kijkt anders, voelt meer, ervaart dieper… Al doende werd ik meer banaan-minded en ging ze sympathieker vinden. Ik had een lichte voorkeur voor die ene die  zo verdrukt onderop lag en werd ontroerd door de verschillende gelen in hun gladde huid. Door hun zachte rondingen, hun bruine littekentjes  en de gespierde steeltjes waarmee ze elkaar stevig vasthielden.

Toen het beschrijven.  Gewoon maar begonnen zonder te weten wat er zou komen, las ik verrast over mijn eigen schouder mee….  en kwam  uiteindelijk papier tekort.  Er kwamen voldoende bananengedachten boven om wel drie pagina’s mee te vullen.   Gelukkig kon ik hier op mijn blog nog wat toevoegen…

Het is een aanrader,  je relatie beschrijven met iets wat je elke dag om je heen hebt. Of dat nu je fiets, je tas, je telefoon, een kussen, de wasmachine  of een krop sla is: het maakt dat je je open stelt voor  het bijzondere in het alledaagse.

Er bestaat een heel effectieve oefening om een voorwerp vanuit heel verschillende optieken te beschrijven. Daarover later meer.

Het bijzondere in het alledaagse (1)/ Art on your kitchentable

Om de een of andere reden waren er twee uitjes op tafel blijven liggen na het boodschappen inruimen. Zeker aan  hun net ontsnapt… Ze lagen broederlijk naast elkaar, het decembermiddaglicht scheen op hun schilletjes en hun rozig-bruine kleur raakte me.  Ik had een stift en wat waterverf bij de hand en ik tekende ze zoals ze daar met z’n tweeën lagen. De een een beetje verscholen achter de ander.

For reasons unknown, two small onions had been left on the table after I cleared away the errands.  Probably escaped from their net they seemed to huddle together and the wintery  afternoon sun lit up their skins with a pinkish-brown hue that was beautiful and almost human.
Having a fineliner and some watercolors at hand,  I quickly drew them as they lay there, one shyly hidden behind the other.  

De tekening (op de achterkant van een kladje) viel goed uit en ik wilde er wel wat meer mee. Al associërend schreef ik er spontaan omheen wat er in mijn hoofd opkwam bij de gedachte aan uien. (Nooit eerder mijn gevoelens t.a.v.  uien onder woorden gebracht…. Het verbaasde me om te zien wat er blijkbaar geschreven wilde worden…. en zoals zo vaak bij dit soort oefeningen komt het Engels me dan gemakkelijker uit de pen dan het Nederlands. Waarschijnlijk schaam ik me minder snel als ik smerige dingen in een andere taal schrijf?)

The drawing - on the back of my shop list- turned out well so I stuck it in my journal. Then I felt obliged to excuse myself to my journal for drawing onions so I tried to give words to my relation with them. All around the drawing I scribbled everything that came to mind when thinking of onions and I was quite surprised to see what my silly mind came up with! (And yes, I wrote those things in English because I felt less stupid writing in another language. Which shows, I hope, that I’m not a complete onion myself….(although I misspelled onions as unions...)

Beeld en tekst samen maakten me blij en ik heb ze met plezier in mijn journaal geplakt. Toch eens kijken of ik ook iets heb met bananen…. .

 I might try to find out more about my relationship with bananas…

Zet de krant naar je hand (Creatief met krant 4)

Sinds scrappen als hobby in ons land populair werd, rijzen winkels waar je scrapbenodigdheden kunt kopen als paddenstoelen uit de grond.  Het is echt booming business: elke creativiteitsbeurs telt honderden kramen waar (voor veel geld) het  mooiste papier te koop is, met glitter en glim, met prachtige kleuren, afbeeldingen, letters en patronen,  of al machinaal ‘verouderd’ voor een antieke look. Stencils, stickers, afwrijfletters, embellishments, ponsjes, stempels… zelfs ‘voorbewerkte ‘patronen’ voor de lay-out van een pagina …alles kant en klaar en je hoeft alleen de instructies maar te volgen en klaar ben je.

Een art-journaller kan best wat van dat mooie materiaal gebruiken, maar de echte lol is toch om juist helemaal je eigen ding te doen,  je eigen materiaal te maken en zo min mogelijk voorgekookts te gebruiken. Goedkoper, origineler en wellicht ook bevredigender.

Het meest veelzijdige materiaal wordt je dagelijks thuisbezorgd. Of het dagbladen, weekendkranten of plaatselijke nieuwsblaadjes zijn, met kranten valt er een schat aan inspiratie en materiaal op je deurmat.  Ik heb erg veel lol in het opzoeken en uitproberen van manieren om krantenpapier te gebruiken in mijn journaal. Ik ga er een aantal met je delen. Hier is de eerste. 

Ik vond een foto van een bekende (?) Nederlander die er naar mijn mening  erg macho bij stond. Toen ik me afvroeg hoe hij er als vrouw zou uitzien werd het idee geboren. Ik knipte ‘hem’ uit de foto,  op zo’n manier dat de buitenste randen van het portret nog net te zien waren. Het nu lege silhouet plakte ik in mijn journaal en daarna tekende ik in de lege ruimte mijn versie van deze meneer,  maar dan als vrouw. Erg bevredigend om te doen moet ik zeggen!!

Het principe van stukken van een foto wegknippen en daarin je eigen beeld of tekening plaatsen is natuurlijk nog veel verder door te voeren. Daarover later meer.