Heb jij er ook een? Zo’n stem van binnen die zegt dat je niks kan, dat het toch niet zal lukken en dat het alleen maar een knoeiboel zal worden...? Dat je er maar beter niet aan kunt beginnen?
Geef ‘m van katoen! Ga 'm te lijf met waar we goed in zijn: kliederen, krassen, rotzooien!
Maak met een vochtige prop keukenpapier en wat inkt of verf vlekken op een stevige papieren ondergrond. Als je veel lef hebt doe je dat rechtstreeks in je journaal, en anders op een los vel papier. Maak dan met potlood, fineliner, stiften of waterverf dwars door die vlekken heen een lelijke kop. Een kop zoals je je voorstelt dat jouw kritische controleur zou kunnen hebben.
Schrijf (of kras!) er dan al die typische ‘verlammende’ uitspraken omheen. Ga je te buiten, noteer het allemaal en liefst met boze hanenpoten!!!
Schrijf (of teken) er daarna bij hoe je hem/haar de mond zou willen snoeren. Een geluiddicht onflatteus mondkapje?
Of letterlijk met een flinke (echte)pleister of een stuk afplakband? Of gooi er een kwak verf overheen en laat het lekker uitdruipen.
Het klinkt misschien kinderachtig maar het voelt heerlijk om te doen en je doet er je (vaak veel te bescheiden) creativiteit een groot plezier mee!
Jij een reactie bij mij, ík een reactie bij jou... want ik had deze blogpost al eerder gelezen maar geen commentaartje achter gelaten en bedacht me vanmorgen hoe leuk het toch is om berichtjes onder je post te krijgen. Bij deze: heerlijk, die bisterkoppen van jou. Ik vind 'm eigenlijk nog wel vriendelijk kijken, mijn 'criticaster' heeft een lelijke kop en gemenere ogen... maar ik krijg 'm wel klein! (meestal...)
BeantwoordenVerwijderenJe post was fantastisch! Je ideeën zijn intrigerend. Ga zo door en schrijf meer!
BeantwoordenVerwijderen