Gevonden (lekkerbek)woorden

Vanmiddag deed ik boodschappen en moest daarvoor in de Jumbo zijn.

Natuurlijk ligt er - zoals altijd -  zo'n lekker magazine waarin (naast reclame) de meest verleidelijke recepten  staan.

Nou hebben die magazines fijn papier om mee te knutselen,  dus ik nam er een mee.

 En o! wat staan er – naast die heerlijke plaatjes, veel lekkere woorden in....

Smulwoorden, kook- en bakjargon, keukentaal en lekkerbekzinnen...

Ik ging voor de hapjes deze keer. Want op elke pagina kwam ik dat woord wel op een of andere manier tegen. Ik knipte ze allemaal uit en ging me likkebaardend te buiten aan een gevondenwoordenschrijfsel. Ik puzzelde er een heerlijke journaalpagina mee in elkaar.

Heel lekker om te doen. 
Vooral als je honger hebt.....
En je komt er niet van aan!  
Probeer maar.            
         

                                        

Vezelpapier of fiber paper?

Ik kreeg van een goede vriendin een envelop met allerlei leuks op papiergebied. Daartussen zat een vel heel dun, bijna transparant papier met textielvezels er in. Het lijkt op zijde. Als je het scheurt, dan ontstaan er mooie rafels en wollige scheurranden!

Ik trok er een aantal stukken af en plakte ze met gel medium op een witte ondergrond. Wow...wat een poëtisch effect! 

Ik heb tussen de scheursels wat met aquarelverf gerommeld zodat ze weer verband kregen met elkaar. Daarna er bijgeschreven wat ik heb gedaan:

vezels, draden, rafelranden

wat vast zat losgescheurd

uiteen gelegd 

en weer 

verbonden

Het stelt "niks" voor, het is wat het is, maar ik ben erg blij met het resultaat.

Dat  papier ziet er zo uit (en weet jij toevallig hoe het heet en waar het te koop is, laat het me dan vooral weten).

Bakpapier (the continuing story)

Niet alleen nam ik wat voorbewerkte velletjes bakpapier mee toen we op vakantie gingen, maar
zelfs ging ik er in een Franse Super-U op uit om een hele rol (papier a cuisson) te scoren. En je weet het, geen fijnere plekken tijdens een hittegolf dan heerlijk gekoelde Franse mega-supers...

Wat is nou de zin van werken op bakpapier?  Voor mij is dat het feit dat ik kan werken vanuit de vlekken (witte acrylverf) die ik op het bakpapier smeer. Er IS dan al wat en dat vind ik een heerlijk uitgangspunt om iets te maken.  Bovendien BEPERKT en STUURT het je mogelijkheden.  Je kunt alleen werken op de plekken waar acryl zit. De vorm van de vlekken geven sturing aan wat ik er in meen te zien. 

In de extreme zomerhitte (in ons piepklein Kip-caravannetje) heb ik er flink op los ge-experimenteerd en ik laat jullie graag wat resultaten zien: 

Bakpapier...

Papier...., het kan mij niet vlekkerig, rafelig of scheurbaar genoeg zijn. Krantenpapier, oude theezakjes, koffiefilters en keukenrollen zijn op dit blog al de revue gepasseerd, maar deze week vond ik een nieuw idee om ongebruikelijk papier uit mijn keukenkastje te gebruiken: bakpapier.

Raar vettig papier dat in de oven kan onder je koekjesdeeg. Het verbrandt of schroeit niet maar je kunt er ook niet zo maar met natte media je sporen op achter laten. Dan moet er eerst een laagje onder. 
Met witte acryl een dun vlekkerig laagje geschraapt over een velletje bakpapier. Laten drogen en daarop met bister en wat fineliners gerommeld.  Fijn om te doen, want er IS al iets als je begint...

Het gebied buiten de witte acryllaag blijft grotendeels transparant. Dat geeft mooie mogelijkheden. 

Het lijkt me ook een interessante ondergrond voor wat tekst, maar daar ga ik in de vakantie op broeden.
Er gaat een rolletje bakpapier mee in de caravan!

Fijne zomer!

(met dank aan Trude Bergsma voor het idee).

Theezakjes (the story continues)

Ik vind het heerlijk om kleine dingen te maken. Lekker aan de huiskamertafel. Bovendien is het fijn om ergens vanuit te kunnen gaan (en niet zo'n witte pagina te lijf te moeten.)  Mijn stapeltje gedroogde zakjes ligt er heel uitnodigend bij en zo’n teer frummelig velletje gevlekt papier - voor de vuist weg opgeplakt -  IS al iets. 

Ik denk niet na over HOE ik het zal opplakken. Het gaat zo’t  gaat en dan moet ik het doen met wat er is. Dat is een uitgangspunt dat me bevalt en als je een perfectionist bent kan ik het je aanraden om ook eens te proberen.

Deze keer heb ik wat meer met witte acryl gesmeerd rondom de theezaksnippers (jammer, ik had een foto moeten maken van de tussenfase). Daarna een ‘spritz’ met bruine bister (in een sprayflaconnetje) gedaan op het midden en er met blauwe sprayinkt (dylusions) ook een keertje overheen gesprayed. Dat maakte die donkere vlek in het midden en dat mooie kopergroen daar links ontstond door de vermenging van theevlek en inkt!  Als ik het zo gewild had, was het vast niet gelukt!

Tot slot nog wat wandelende lijntjes gemaakt met witte en zwarte fineliner. 

De letters stonden op het tijdschriftblad dat ik als ondergrond op tafel had liggen. Die moesten er bij. 

Je ziet dat mijn 'put' een verrassende uitgang heeft. 

Natuurlijk wilde ik zoiets nog een keer proberen: 

Ik ging op dezelfde manier nog een theezak te lijf. Deze keer met een beetje collagemateriaal (ja, die streepjes in het midden).  Het toeval was me deze keer minder gunstig gezind vond ik. Heb eerst met de spray-inkt gewerkt en daaroverheen de witte acryl terwijl de inkt nog nat was/
De tekst getypt en uitgeprint en erbij geplakt.


Misschien is het waar wat de Engelsen zeggen: Behind every successful woman, is a substantial amount of tea. Voorlopig zal ik dus maar heel veel thee blijven drinken... Misschien komt dat succes dan ook wel.

 (Wordt vervolgd).

   

Theezakstraatje

Ik ben iemand die een 'beginnetje' nodig heeft om creatief uitgedaagd te worden. En ik ben iemand die dingen doet in vlagen...  Ik verzamel al een tijdje de zakjes van mijn rooibos-thee die ik laat drogen. Ze zijn zo prachtig van kleur en ik hou van de vlekkenstructuur op hun 'huid'. Ideaal dus om als 'beginnetje' te gebruiken.

En die zakjes zijn ook mijn meest recente 'vlaag'. Ik heb besloten een flinke serie te maken, om- al uitproberend en avonturierend  - nieuwe ontdekkingen te doen in combinatie met diverse  materialen. 

Behalve met een pennetje op opgeplakte zakjes tekenen (zie vorige post) ben ik nu aan het rommelen met het toevoegen van witte acryl verf.

Ik had een paar gescheurde zakjes schots en scheef op een vel aquarelpapier geplakt. De kwast waarmee ik ze met gel-medium wilde vastplakken was niet goed schoongemaakt (o, hoe typerend voor de sloddervos die ik ben...) en dus werd de achtergrond een beetje goor bruingroen.... Nou, dat moest dan maar.

Met een beetje verdunde witte acryl vulde ik wat tussenruimtes een beetje op en kwam toen op het idee er huisjes van te maken.. die bovenrand  deed me wel aan daklijsten denken... Wat raampjes getekend en hier en daar een deur en kijk: van 't een kwam 't ander.

En wat zo leuk is... had ik tevoren geweten dat het huisjes gingen worden, dan had ik de scheursels waarschijnlijk mooi recht naast elkaar geplakt... Nu ik het moest doen met wat er was, werden het schots en scheve oude gebouwtjes en daardoor eigenlijk heel spannend. Een lekker morsig krakkemikkig bruin straatje. 

Ik krijg er zin in vakantie van! 

Theezakjes 2 (een ‘tea-torial..’).

Hoewel ik een koffiedrinker ben verzamel ik gebruikte rooibos theezakjes.

Ik maakte al ooit eens afdrukken van de natte zakjes (zie een eerdere post op dit blog). Dat was een soort ‘stempelen’ en van de vlekken maakte ik dan wat ik er in zag.   

Maar ik ontdekte dat er nog veel meer mee kan.  Tegenwoordig leg ik de gebruikte theezakjes op een groot bord en laat ze goed drogen. Daarna maak ik ze voorzichtig open en schud de droge thee er uit. Ik hou van de vlekkerige structuur en vooral van de kleur die ze dan hebben. 

Je kunt ze nu open scheuren en als een soort canvasjes gebruiken door er op te tekenen en schilderen.  Ik plak ze (met een gewone lijmstift) eerst op een stevige papieren ondergrond en ga ze daarna te lijf  met een fineliner (Macron) en wat aquarelverf.

Ook (of misschien wel juist !!) als ze gescheurd en gefrommeld zijn, zijn ze interessant, je kunt er omheen en tussendoor werken met aquarel of verdunde ecoline. 

Hieronder  heb ik losse stukjes van een gescheurd zakje opgeplakt en daarna met vulpeninkt (Quinck) omwerkt omdat die zo mooi verkleurt. Daarna zag ik er mannetjes in met borstelkoppen. Je hoeft alleen gezichtjes en voetjes te tekenen om de illusie  compleet te maken. 

Zo’n gescheurd zakje kun je ook opplakken en met een fijn pennetje ‘repareren’, door rijgdraadjes en zigzagsteekjes bij de scheuren te tekenen. Of er een ‘hemdje’ uit te knippen of ‘zakjes’op te ‘naaien’. 

En bij een mooi gevlekt exemplaar is er niet heel veel nodig om er een klein kunstwerkje van te maken.

Onlangs kreeg ik van Erna een doosje smerige thee waarvan zij had ontdekt dat het prachtig lavendelkleurige vlekken gaf. (Lord Nelson, Cherry Kiss)  Ik maakt er vlekken mee door het zakje telkens op een stuk stevig tekenpapier uit te drukken en de vlekken te laten drogen. Mooie vaalpaarse afdrukken waar ik geweldige koppen in zag.  De koppen zijn in een kader gezet op de manier die ik heb afgekeken van Leni van den Berge van de  Roofprintpers. (Kijk zeker even op haar site!  http://www.deroofprintpers.nl/1000_idioten.html 

Poezie uit de pedaalemmer 2

Nou ja.... de titel is niet helemaal juist. Dit was een schone ongebruikte koffiefilter die ik had gevlekt met bruine bister.  Hij lag al een tijdje droog te wezen tussen de rommel waar nog wat mee moet op mijn werkblad. Ik vertelde jullie al eerder dat ik maandelijks met vier vriendinnen art-mail uitwissel.
Mijn werk voor januari moest nog gemaakt worden.

We hadden te veel kerstkaarten laten drukken bij de Hema en ik besloot die overgebleven kaarten te bewerken met een rollertje me blauwige acrylverf.  Goed en stevig papier, dus lekker ondergrondje gaf dat.

Toen die koffiefilter in vier willekeurige stukken gescheurd en op de kaarten geplakt. En ja... dat moest dus iets worden...   Twee ervan hadden een min of meer duidelijk schoenvorm.
Vetertjes er bij tekenen en dat was gepiept.

Maar die andere twee, dat kostte wat hoofdbrekens...En het MOEST iets leuks worden!  Nou kom ik op zo'n moment in een koppige fase. Hoe dan ook moet er iets gebeuren en op de een of andere manier doet dat iets met mijn creativiteit : (als je 't moet doen met wat er is, dan komen je creatieve spieren vaak in actie...)  Want kijk: er zat een ouwe bromsnor verscholen in die ene woeste snipper. En net toen ik de moed wilde opgeven bij die laatste, die met die rechte kant, keek die gekuifde gozer me aan.  

Toegegeven...de schoenen zijn mooier, maar het plezier om te maken was er niet minder om. 

Zoek art-mail vriendinnen mensen! 

De leukste inspiratie is wederzijdse inspiratie.

En je krijgt er ook heel verrassende post van terug.