woensdag 16 september 2020

Mijn medicijn tegen somberheid -

Na een lange pauze is er eindelijk weer genoeg rust om een post voor dit blog te maken. Het was natuurlijk ook een heel bijzondere periode, waarin de hele wereld een tijdje stil lag en de adem inhield. Ik heb me zo vaak afgevraagd hoe we hier later op zullen terugkijken... En dat bracht me op het idee om daar wat dingen over vast te leggen op de manier die me altijd vreugde geeft: in een art journal.

Er zijn zo veel kleine dingen die anders gingen en gaan dan vroeger. Niet alleen de elleboogbegroeting,  het afstand moeten houden, de mondkapjes, de thuiswerkende ouders en kinderen die niet naar school konden. Ook de manier van verslaggeving in de media, de manier waarop we boodschappen doen en ons taalgebruik veranderden mee. 

Ik kocht bij de A.C.Tion (zo noemt mijn dochter die grote winkel...) een dik spiraalblok en beschilderde de bovenkant met acryl en bister.   Een stuk van een krantenkop 'ondanks corona' werd een passende titel.  Het is een simpel blok met goedkoop papier om te voorkomen dat ik er 'geweldige resultaten' in moet maken. Het gaat er om dat ik mijn verbazing en verbijstering over wat er gebeurt kan vastleggen op een simpele manier. Zo ziet het blok er uit. 

Vanaf die tijd knip en plak ik er dingen in die me opvallen, die kunnen triest, verbazingwekkend of hilarisch zijn. Maar het doet me goed om er IETS mee te doen. 

Een deftig politicus die worstelt met zijn mondkapje.


Heimwee hebben naar de plotselinge rust in de natuur 

Elkaar soms met wantrouwen bekijken.. 'je bent te dichtbij!!'


En toch (of misschien wel juist!) genieten van wat er is.. 


Regels op pootjes...


En coronaregels verknipt... 


We're all in this together, dus kunnen we er maar beter iets creatiefs mee doen.
Ik raad het je aan. Want ook dat kan met art journaling: van je probleem een kans maken. 

Blijf voorzichtig maar vergeet niet te spelen. 
Het is het beste medicijn tegen somberheid. 




2 opmerkingen:

  1. Geweldig, deze pagina's op een rijtje te zien - het zijn bijzondere tijden en waard om het vast te leggen, zo blijven we ook nog een beetje 'sane' nietwaar? en hoe graag ik ook langs zou komen om je te omhelzen en samen, knus naast elkaar, in onze journals te gaan werken... ik doe het niet. Die tijd komt wel weer, tot dan stuur ik je knuffels-op-afstand.

    BeantwoordenVerwijderen